Wiebelyoga met je baby
Ongeveer twee maanden geleden ben ik bevallen van een zoon. Hij is natuurlijk hartstikke lief, alleen al gauw werd ik geconfronteerd met zijn karakter. Ik ondervond dat het opvoeden van een jongetje wezenlijk anders is dan een meisje. Ook in praktische zin met plas ongelukjes: jongetjes kunnen hun eigen ogen raken met plassen!? Ik heb het mogen ondervinden. Deze diversiteit tussen meisjes en jongetjes is meer dan logisch, maar wel wennen. Ik voelde me terechtgekomen in een eindeloze achtbaan. Blij, gefrustreerd, moe, vreugde. Alles door elkaar soms. Volgens mij herkenbaar voor alle moeders.
Vriendinnen hadden me al gezegd: ‘jongetjes zijn lekker aanhankelijk aan hun moeder en knuffelig’. Maar dat deze eenkennigheid zou resulteren in niet eens meer alleen naar de wc kunnen. Dat was een shock. Ja, eerlijk waar, in het begin moest ik mijn zoon regelmatig meenemen naar het poephuis. Tijdens een paar minuten ‘alleen’ ging hij huilen alsof de wereld verging. Soms zo heftig dat ik bang en dat hij stikte. Uiteraard zit dat laatste tussen mijn oren. Zonder er bewust over na te denken stapte ik regelmatig op mijn Wiebelplank. Mijn zoon ondertussen rustend in de draagzak. Zacht heen en weer wiegend alsof we zitten in een bootje dat rustig meedeint met het water in een meer. Staand of zittend op de plank, terwijl ik eenvoudige yogaoefeningen deed. Elke keer op de Wiebelplank zag ik een zee van rust in mijn zoon ontstaan. Vaak viel hij zelfs in een diepe slaap. Eindelijk kon ik hem daarna in zijn bedje leggen en even een moment voor mijzelf en mijn dochter nemen. Voor mijn dochter moet het soms ook moeilijk zijn, een moeder die opeens door de geboorte van je broertje veel minder aandacht voor je heeft. Ik vond het zielig voor haar.
Door de aanhankelijkheid van mijn zoon was de yogapractice thuis met mijn dochter in diskrediet geraakt. Na de bevalling probeerde ik een paar keer met mijn dochter en ook alleen yoga te doen. Dit had weinig succes en dat frustreerde mij enorm. Het onderhouden van een thuispractice is al lastig zat en dat maakte me verdrietig. Een slechte combinatie voor deze moeder naast alle hormonen, het weinig slapen en bewegen. Uiteindelijk regelmatig heen en weer wiegend op de Wiebelplank, merkte ik dat ik door mijn yogaervaring eigenlijk eenvoudige flows aan het beoefenen was. Ik beweeg steeds met iedere ‘oefening’ op het ritme van mijn adem. Content wiegt de baby met mij mee en dat heeft een kalmerend effect op baby en mij. Heel mooi om te ervaren deze verbinding. Gelukkig heb ik dankzij de Wiebelplank een creatieve uitweg gevonden terug naar een dagelijkse practice. Ook met dochter. De practice lijkt mijn zoon echt prettig te vinden. Zijn diepe slaap is voor mij het bewijs. De duur van de practice varieert van dag tot dag. Soms oefen ik een kwartier. Soms oplopend tot bijna anderhalf uur. Soms eindig ik met een babymassage of kies ik ter afsluiting voor een korte yoga nidra. De jonge man altijd dicht bij mij. Het hoe en wat qua oefenen ligt allemaal aan de dagindeling en hoe ik mij voel. Het bewust inplannen van de practice doe ik wel, ik ken mijzelf, een dagje niet en de practice gaat verwateren.
Yoga met je baby op de Wiebelplank, hoe pak je dat aan? Zes praktische tips:
1) Gebruik een draagzak die je bewegingsruimte geeft en het gewicht van de baby evenredig verdeelt. Je moet gemakkelijk naar links en naar rechts kunnen draaien vanuit de benen en je bovenlijf. Een draagdoek die je over de schouder draagt laat minder beweging toe. Het gewicht is niet echt gelijk verdeelt door manier van dragen.
2) Draag een broek die niet onder de hielen komt of een lage kruis heeft. Dit voorkomt in de knoop raken met je broek en de draagzak. Bij vooroverbuigen zou dit kunnen gebeuren.
3) Het wiebelen is net als wiegen in een schommelstoel. De oefeningen zijn prima te doen met een kleine baby van een paar weken oud, die de draagzak aankan. De oefeningen vragen weinig inspanning, maar let op je buikspieren, je bent net bevallen. Bedenk ook dat iedere bevalling een ander herstel heeft. Hoe voel jij je als moeder? Ben je nog veel duizelig? Dan raad ik het af. Bij twijfel is het altijd verstandig eerst een dokter te raadplegen.
4) Luister naar je lichaam om het tempo van het wiegen te bepalen. Ga vooral niet te snel. Denk aan het ritme van een rustig kabbelend beekje.
5) Oudere baby’s zijn misschien wat zwaarder, maar als jij het gewicht volhoudt is het dolle pret met twee.
6) Vind je het spannend om met je kleintje op de plank te stappen? Begin het oefenen met alleen wiegen vanuit de basis (zie foto). Bouw het dan rustig op met de oefeningen.
7) Betrek actief oudere broertjes of zusje erbij. Als mijn dochter er zin in heeft pak ik haar Wiebelplank en gaan we samen bewegen en zingen.
De flows zijn natuurlijk ook prima te doen zonder baby in de draagzak op de buik. Heb je geen Wiebelplank? Oefen je zonder.
Bekijk mijn website op: www.sportbrasil.nl